Dopełnienie jest częścią zdania, która oznacza czynność wyrażoną za pomocą orzeczenia. Odpowiada na pytania wszystkich przypadków z wyjątkiem mianownika. O jego formie decyduje wyraz nadrzędny.
Dopełnienia podział
Dopełnienia dzielimy na:
- bliższe,
- dalsze.
Dopełnienie bliższe
Jest ono wyrażone zazwyczaj w bierniku, rzadziej w dopełniaczu bądź w narzędniku (mogą one tworzyć stronę bierną). Po przekształceniu zdania ze strony czynnej na bierną przejmuje ono funkcję podmiotu.
Przykłady:
Ania rozwiązuje zadanie. (dopełnienie w bierniku)
Nie znam tej dziewczyny. (dopełnienie w dopełniaczu)
Generał dowodzi armią. (dopełnienie w narzędniku)
Dopełnienie dalsze
Takiego dopełnienia nie da się przekształcić tak jak dopełnienia bliższego. Towarzyszy ono czasownikom nieprzechodnim. Może występować w dopełniaczu, celowniku, bierniku, narzędniku lub miejscowniku.
Przykłady:
Społeczeństwo chce zmian. (dopełnienie w dopełniaczu)
Trener bacznie przygląda się zawodnikom. (dopełnienie w celowniku)
Sekretarka czeka na decyzję dyrektora. (dopełnienie w bierniku)
Marta zachwyca się śródziemnomorskim krajobrazem. (dopełnienie w narzędniku)
Chłopak myśli o ukochanej. (dopełnienie w miejscowniku)
Funkcję dopełnienia może pełnić wiele części mowy, m.in. rzeczownik, przymiotnik, liczebnik i zaimek.
Przykłady:
Moja siostra urodziła dziecko.
Nauczycielka pochwaliła najzdolniejszą.
Zegar wybił dwudziestą.
Komentarze