Poprawna forma to “śmiem”.
Czasownik “śmieć” należy do koniugacji IV (czasem określanej jako III-e). Obejmuje ona te czasowniki, których temat w czasie teraźniejszym kończy się na samogłoskę -e (śmie-) . W 1. osobie liczby pojedynczej przyjmują one końcówkę -m (śmie-m).
Przykłady:
Nie śmiem mu tego powiedzieć.
Nie śmiem prosić cię o pomoc.
Czy on ma rację? Śmiem wątpić.
W ten sam sposób odmieniają się także czasowniki: "rozumieć" ("rozumiem"), "umieć" ("umiem"), "jeść" ("jem"), "wiedzieć" ("wiem").
Komentarze