Zależnie od kontekstu poprawne mogą być obie formy.
Krzyk to bardzo głośny, donośny ton głosu, a także odgłosy wydawane przez coś lub kogoś pod wpływem bólu lub strachu.
Pisownię krzyk w znaczeniu wrzask, ryk, z użyciem rz wyjaśnia prosta zasada ortograficzna, która mówi, że po spółgłoskach p, b, t, d, k, g, ch, j, w, zawsze zapisujemy rz.
Przykłady:
Przeraźliwy i niezidentyfikowany krzyk obudził mnie w środku nocy.
Długie sukienki to ostatni krzyk mody.
Natomiast zapis z użyciem sz używany jest, gdy mowa o wędrownym ptaku łownym, podobnym do kuropatwy z długim dziobem, którym wyszukuje pokarmu w mule na dnie płytkich wód. Jego nazwa jest wyrazem dźwiękonaśladowczym nawiązującym do charakterystycznego odgłosu wydawanego przez ptaka podczas podrywania się do lotu (kszyk! kszyk!).
Przykłady:
Ulubionym przysmakiem kszyka są ślimaki i larwy owadów.
Kszyki są gatunkiem objętym ścisłą ochroną.
Komentarze