Prawidłowa forma to „déjà vu”.
„Déjà vu” to odczucie, że przeżywana sytuacja wydarzyła się już kiedyś, w nieokreślonej przeszłości, połączone z pewnością, że to niemożliwe.
W języku polskim nie ma odpowiednika tego wyrazu, dlatego powinien on być pisany zgodnie z oryginalną formą. Jest to poparte także tym, że obca litera wspiera obcą wymowę tego słowa oraz niepolski akcent.
Przykłady:
Uczucie déjà vu lekko ją przeraziło.
Zawsze kiedy miał déjà vu, czuł potem niepokój.
To było najbardziej realne déjà vu, jakie kiedykolwiek miał.
Komentarze