Rzeczownik cherubin zapisujemy z użyciem ch.
Cherubin to biblijne określenie anioła najwyżej stojącego w hierarchii, a także występująca w religiach wschodnich pół ludzka, pół zwierzęca istota opiekująca się świętym miejscem. W odniesieniu do człowieka jest to osoba, która ma urodę delikatną jak dziecko.
Poprawna pisownia została przejęta z języka łacińskiego (łac. cherubin) w niezmienionej formie.
Przykłady:
Barokowe cherubinki ozdabiają główne wejście naszego kościoła.
Krzysztof Penderecki stworzył „Pieśń Cherubinów” dla swojego rosyjskiego przyjaciela.
Jej twarz cherubinka dodawała jej uroku, przez co wydawała się jeszcze młodsza niż była w rzeczywistości.
Komentarze